Reisverslag deel 11: Klussen op de catamaran

Panaji – India, 2 juni 2001

Dit is alweer het elfde reisverslag. De afgelopen weken waren erg druk, maar nu hebben we tijd om te pennen. Jeroen is namelijk geveld door een virus en ligt ziek op bed. Lees mee vanaf half april en ontdek hoe onze oceaan oversteek is verlopen.

Zondag 14 april arriveren we met de trein vanuit Nairobi weer in Mombasa. Aldaar wordt de bemanning uitgebreid met Bjorn uit Noorwegen. Henri, onze altijd slapende nachtwaker, wordt uiteindelijk ontslagen. Met hem verdwijnt ook ons rode, multifunctionele zakmes.  Mohammed wordt de nieuwe nachtwaker, een goede kerel. Dat laatste geldt ook voor Johana, onze fulltime kracht die de Keniaanse weed puur (!) rookt.

We zijn elke dag weer hard aan het werk. Maar de zwaarste klus is toch wel het terugplaatsen van de zwaarden. Er zijn 12 man voor nodig om deze 600 kilo (per stuk) wegende zwaarden naar de boot te brengen.  Met behulp van een oude mast maken we een hefboomsysteem aan onze eigen mast. Na veel hijswerk blijkt dat de 2 zwaarden niet gelijk zijn en dus omgewisseld moeten worden, pff! Spierpijn, kapotte handen en 3 werkdagen later is de klus dan toch geklaard.

We doen een keertje mee met de zondagse race van de Mombasa Yaught Club. We worden verrast door de combinatie van onbekende boot, sterke stroming en de zeer wisselvallige wind. Voor het startsignaal liggen we al om! Als we even later ook nog een andere boot rammen, geven we er de brui aan. Grote hilariteit onder de clubleden natuurlijk, maar als zij eenmaal te water gaan… binnen een kwartier kapseizen er 9 boten. "Tja de wind was toch erg onvoorspelbaar", hoor je dan iedereen opeens zeggen!

Een paar dagen later wordt de catamaran flink geramd door een sleepboot. Gevolg is een gat in één van de drijvers gelukkig boven de waterlijn. Typisch Afrika: eerst ontkennen dat het gebeurd is, maar als Jeroen voorstelt om de schade niet met geld maar met 700 liter diesel te vergoeden, is het zo geregeld. Ondertussen is Denise een week bezig om voor iedereen een visum te regelen op het consulaat van India (hoezo bureaucratie?).

23 april vieren we dat we precies een half jaar weg zijn. Nou ja vieren, eigenlijk zitten we niet zo lekker in ons vel. De boot vergt enorm veel energie, maar we krijgen er weinig voor terug. Er is nog zoveel werk te doen en over de vertrekdatum wordt steeds vaag gedaan. Wel is duidelijk dat er geen tijd meer is voor wat ‘stops’ aan de kust van Kenia en eilanden onderweg. Deze "belofte" betekende voor ons de doorslag om aan dit project te beginnen. Als we ons niet echt happy voelen, waar doen we het dan nog voor? Maar we besluiten toch door te zetten…

Vrijdag 27 april komen de eigenaar en zijn vrouw, Marc en Mandy, aan boord. ‘s Avonds doen we mee aan de quiz van de Yaught Club. Dat deze club echt Brits is (stricte regels en erg conservatief) merk je ook aan de vragen: alles speelt zich af voor 1974. Voor onze geboorte dus, maar wij zijn dan ook een stuk jonger dan de rest. Na afloop neemt clublid Neelam ons mee naar nightclub ‘Pirates’, waar we de hele nacht door dansen.

Op Zondag 29 april is het dan zover: we maken de ‘testrit’ ! leuk, maar van korte duur. De havenautoriteiten roepen ons terug voor een onzinnige reden. 's Avonds vieren we koninginnenacht met bier op de oranje versierde catamaran.

Eindelijk een vrije dag kunnen regelen. Dinsdag 1 mei vertrekken we vroeg naar Watamu, een kustplaatsje 120 km ten noorden van Mombasa. Er valt niets te beleven, want het toeristenseizoen is over. We balen ervan dat we nu niet meer kunnen duiken. Dat was toch de reden dat we in maart naar de Keniaanse kust waren gekomen. We vinden gelukkig een hotel dat wél open is. Hier komen we even heerlijk tot rust, wat wel nodig is na de afgelopen intensieve weken.

De volgende ochtend keren we terug naar Mombasa en gaan weer aan de slag. Een paar dagen later zitten we er toch weer doorheen. Denise laat Marc weten dat een eilandbezoek onderweg voor haar een echte beloning is voor alle input. Marc realiseert zich weldegelijk de omvang van het te verrichte vrijwilligerswerk en het motivatieprobleem dat groeit onder de crew. Hij is voorstander van een eilandbezoekje, waardoor wij ons gelijk een stuk beter voelen.

Zaterdag 5 mei vetrekken we met de catamaran naar Mtwapa, een plaatsje 20 km t.n.v. Mombasa. In deze mooie natuurlijke haven worden we door Marc getrakteerd op een lekker diner. Een goede, relaxte afsluiting na gedane arbeid…. want morgen vertrekken we echt naar India!