Reisverslag deel 5:
Hiken is fun ! (toch?)




Mutare, 07-01-2001

Hallo Nederland,

Witte kerst, paar dagen sneeuw, gladheid, bijna schaatsen...
"Denise kun je even de zonnebrand aangeven, ik denk dat ik maar in de schaduw ga zitten met enkel korte broek!"
Ga er maar voor zitten; hier is reisverslag 5.


Op 22 december vertrekken we vanuit Harare naar het zuidelijke Masvingo. 22 december is in Zimbabwe een feestdag (Unity day) en het begin van het Festive Season (soort kerstvakantie). Dit betekent dat er enorm veel mensen gaan reizen; en het is dus een enorme chaos op de weg. We besluiten een bus te nemen vanaf de "Roadport", een bus-terminal in de stad waar wat luxere bussen vertrekken, in plaats van een "chickenbus" vanuit een van de buitenwijken. En dat is maar goed ook als we horen en lezen dat het op de Musika (terminal buiten wijk) de hele dag een gigantische drukte en chaos is geweest.

Om ca. 16.00 uur bereiken we het stadje Masvingo en proberen we de free-pick-up service van het gekozen hostel Sundowners te bereiken. Dit lukt niet dus nemen we een taxi die ons daar naar toe brengt (ca. 5 km buiten het stadje). Hier komen we erachter waarom de telefoon niet werd aangenomen, er was niemand in de hostel, alle faciliteiten waren weg en de dame die later op ons afkwam, vertelde dat de prijzen verdubbeld waren. Echt niet dus hé!

Onze eige bushcampspot We pakken onze packs en lopen een stuk terug langs het pad waarlangs we gekomen zijn en dan 100 meter de bush bush in en pletten onze tent neer! Eigen bushcamp is the best! De volgende morgen bereiken we lopend het stadje en we gaan naar het Backpackers Rest hostel. Het mooie hiervan is dat de eigenaar 25 km verderop ook nog een hotel bezit en om deze te vullen een leuke backpack-aanbieding heeft.
Zo komt het dat we 24 december in een volle bus worden gepropt om eruit gegooid te worden bij Glenlivet. We verblijven de kerst in het Glenlivet hotel, waar we onze eigen ronde hut 'rondavel' krijgen met daarin een eigen badkamer. Dit opgeteld met de fabelachtige ligging van het hotel tussen meer en bergen, gebruik van zwembad en sauna, breakfast en diner, en fantastisch mooi weer... Wij hoeven geen witte kerst !! Het enige wat even niet goed was, was de niet werkende telefoon. Net nu we even naar huis zouden bellen met de kerst, jammer joh! Ons kersthuisje


Op eerste kerstdag lopen we naar de bron van een klein riviertje. Het is erg heet en onderweg komen we nog een verlaten dorpje tegen. Terug bij het hotel nemen we een duik in het zwembad en dan is het tijd voor de kerstlunch.
Verlaten hutjes tijdens onze kerstwandeling Hoezo 'Witte kerst' ?
's Middags doen we lekker rustig aan. Op 2e kerstdag schrijven we nog wat, bezoeken de heerlijke sauna en lopen 's middags naar een uitzichtpunt gewapend met een zak chips en een fles rode wijn.

Woensdag de 27e worden we achter in de pick-up van de baas terug naar het stadje gebracht. Hier checken we weer in, in het Backpackers Rest hostel en vertrekken vervolgens naar het Great Zimbabwe monument. Mooi hoor, die Afrikaanse bussen; stopt gewoon ineens in de buurt van een supermarktje. Praktisch de hele bus loopt leeg om boodschappen te doen, en 10 minuten later vertrekt ie weer. Ondertussen komen er ook nog een zooi verkopers door de bus heen. Moet je thuis eens proberen!

Het Great Zimbabwe Monument, een van de mysteries op aarde


Het Great Zimbabwe Monument is een World Heritage monument. De oudste nederzetting van steen, zuidelijk van de Sahara welke nog steeds veel vragen oproept, omdat verder in de regio enkel leemhutten werden en worden aangetroffen. Ook is er bij de bouwsels geen gebruik gemaakt van cement o.i.d., gewoon stapelen dus.
Gedeelte van het Hill complex Onze gids Ropofadzo neemt ons 3 uur lang mee door de spectaculaire ruïnes en het museum. Interessant en enorm indrukwekkend! Er zijn drie gedeeltes; het 'Hill Complex', de 'Valley Enclosure' en de 'Great Enclosure'. 		Blik vanaf het Hill complex


Het 'Hill Complex' is gebouwd op een berg tussen enorme natuurstenen en vormde de woonplaats van de koning. Het verhaal gaat dat de enclosures (wirwar van muren) bedoeld waren om de koning af te schermen van het volk. De stad heeft een erg hoge beschaving gekend en er werd veel handel gedreven met Azië (goud, glas, metaal). Van veel bouwsels is echter de functie nog steeds niet bekend en dus zijn de ruïnes gehuld in mysteries. We brengen ook een kort bezoekje aan het nabijgelegen Shona-dorpje. Dit is een typisch voorbeeld van een commercieel opgezet project speciaal voor toeristen. Geen aanrader dus.

De grote toren in het lower complex is een groot raadsel. Waarom, waarvoor ?? Ontdekkingsreizigster Denise is erg benieuwd naar de oplossing van dit raadsel. Zal het haar lukken??


Op de 28e vertrekken we naar Chimanimani. Een klein dorpje in het oosten, vanwaar we willen gaan hiken in het gelijknamige park. Onderweg aanschouwen we het zeer fascinerende landschap, bestaande uit dorpjes, veel groen, aparte bomen en de typische 'kopjes' (vreemd gestapelde / balancerende rotsblokken). Onderweg doen we nog een pit-stop waarbij we "toiletten" tegenkomen die zo stinken en stikken van ongedierte dat we er misselijk van worden. Bij onze overstap in Wengezi wacht ons een echte verrassing.

Als Jeroen weer op zijn voeten staat (ja, die gozer is echt in staat om achteruit uit de bus te donderen) en we richting Chimanimani bus-stop lopen komen Ann & Rodney eraan lopen. Ongelofelijk maar waar. Het laatst gezien in Windhoek na de Blue Combi Tour, blijken zij ook te gaan hiken in het natuurpark! We hebben een gezellige middag en de volgende dag vertrekken zij al naar het park. Wij doen eerst nog wat boodschappen.

Merkten we in Masvingo al dat afnemend toerisme zijn tol begint te eisen, in Chimanimani is het dramatisch. Het kleine dorpje was een enorm groeipunt door het bloeiende toerisme, daar is echter nu niet veel meer van over. Veel half-afgebouwde gebouwen, lege tot bijna lege winkels, hoge werkloosheid en een lodge die bijna niets extra’s meer aanbied. De mensen zijn wel erg blij met de toeristen die nog komen en zijn ook erg vriendelijk.

We hebben gelukkig voldoende eten bij elkaar kunnen sprokkelen en zelfs wat tomaten en uien. Op zaterdag de 30e vertrekken we richting het park, we gokken op een lift voor deze 19 km maar we hebben bad-luck. Na 11 km gaat de weg ook nog enorm omhoog en is het erg heet, als we dan ook om 14.30 uur het basiskamp van het park bereiken zijn we helemaal uitgeput. We kopen een paar blikjes eten bij het "kampwinkeltje" en blijven hier een avond staan.

Rustpunt tijdens de zware klim. In de achtergrond de 19 km die we belopen hebben
31 december beginnen we vroeg aan de steile klim. We gaan naar de berghuthut in het park en hiervoor moeten we ca. 490 meter omhoog. En nee, niet rustig, maar steil klauteren. Dit is enorm afzien. De zware tocht van gisteren nog in de benen, een iets te zware tas (voedsel & water) en het berekend klauteren (elke misstap kan fataal zijn) is erg vermoeiend. Het is dus ook echt fijn als we boven zijn en merken dat de resterende afstand naar de berghut min of meer vlak loopt. Om 12.00 uur bereiken we de hut. Hier drinken we een zooi water en vullen we onze flessen weer. Ook Denise neemt wat energie tot zich. Achter haar de rest van de loodzware beklimming
Op weg naar onze kloof. Na de lunch en de siësta vertrekken we naar de 'North Cave'. Door het hoge gras en het dal van de Bundi-rivier. Dit dal en de omgeving zijn echt adembenemend! Een enorm park en dan enkel toegankelijk te voet…. Geen mens te zien, eigen etensvoorraad meenemen. We volgen smalle paden / sporen door het hoge gras en moeten over kleinen diepe beekjes (die vormen kleine ravijntjes) springen. Dan bereiken we de waterval die sprookjesachtig voor ons ligt. Na enig zoekwerk kan Jeroen de grot vinden en als we daar onze tassen gedumpt hebben klauteren we naar de top van de waterval om daar in een natuurlijke pool te zwemmen.
Heerlijk genietend van de laatste zonnestralen laten we ons drogen. Dat is weer eens een andere manier om oudejaarsdag door te brengen! Na het eten stellen we onze wekker in op 23.45 uur met als plan om lekker een potje (pannetje) thee te zetten. Maar, dat lukt niet helemaal. We zijn echt niet meer gewend aan tijden later dan 8 uur. Dus als de wekker gaat steken we een kaarsje aan en wensen elkaar het beste voor 2001. We denken nog even hoe het thuis zal zijn (daar hebben ze nog een uur) en we kijken naar de sterren: "ons vuurwerk". Onze grot waar we Oud en Nieuw 200-2001 hebben doorgebracht


De volgende ochtend regelt Denise nog even een "souvenir" van onze slaapplaats (dit in de vorm van een flinke buil op haar voorhoofd, het rotsplafond is niet zo hoog). Na ons muesli-ontbijt vertrekken we richting het zuiden voor onze volgende slaapplaats. We komen op de verkeerde route (een niet aangegeven short-cut) terecht. Een moeilijk en glibberig steil pad. Op een gegeven moment doen we de rugzakken om veiligheidsredenen even af. Maar dan... als we de tassen aan elkaar doorgeven glijdt Jeroen zijn tas weg en valt / rolt / dondert zeker 70 meter naar beneden. Gelukkig min of meer in de goede richting en in de buurt van het pad, maar je moet er niet aan denken dat het jezelf gebeurt.. Je breekt echt wel iets bij zo’n val! Maar nu was alles gelukkig nog heel, op een deuk in de waterfles na. Oja, Jeroen zijn tas ziet er nu tenminste echt gebruikt uit!

Onze oud en nieuw waterval Denise voor 'onze' grot
Nieuwjaarsduik, verfrissend, maar dan lekker ! Even later bereiken we toch de Digby’s waterval en hier genieten we van een heerlijke nieuwjaarsduik. Als we weer droog zijn (door de hete zon) vervolgen we onze weg naar 'Peter’s Cave', waar we genieten van een siësta. ‘s Middags slaat het weer om. We laten ons toch nog verrassen als de regen door de wind als een gek de grot inwaait / regent. We zetten als een gek onze tent op en zo blijven de tassen en wijzelf redelijk droog. Na de eerste onweersbui komen er 8 mensen aanlopen. Het zijn dezelfde gasten die twee dagen geleden een complete disco uit hun caravan droegen en zo de hele avond ons "fijn" wakker hielden met hun txxxxgmuziek. De grot is gelijk vol en ze willen eigenlijk daar blijven slapen en eigenlijk moet onze tent maar weg.


Jeroen krijgt het op zijn heupen en biedt aan te verkassen, want we willen eigenlijk toch een beetje nachtrust, zeker voor de lange terugtocht van morgen. Tussen de buien door breken we de tent op en zetten hem verderop weer op. Het begint snel donker te worden en door de haast scheurt er een tentstok in. Als we weer in de tent liggen begint de volgende bui. Best eng zo onbeschut in dit natuur geweld van flitsen en veel donders gepaard met hele harde regen. Een onrustige nacht.



We worden vroeg wakker en vertrekken rond 6 uur. Na de eerste klim stoppen we voor een thee pauze. Jeroen vist hiervoor wat water uit een regenstroompje. De Bundi-rivier is flink gezwollen van een kleine 2 meter naar ± 10 meter breedte! Gelukkig hoeven we deze niet over te steken! We volgen het 'Long Gulley' pad, waarna we de 'Banana Groove' nemen. We zijn blij dat we deze route hebben genomen, want dit is een erg leuke hike waarbij de afdalingen met rugzak niet zo risicovol zijn als de gekozen heenreis. Rond 11 uur lunchen we met pasta (leuk hoor, gewoon water uit de rivier halen om te koken en te drinken, na toevoeging van Hadex) en zien weer het weer omslaan. Opruimen en regenhoezen om de tas!

Na 30 minuten barst het weer los. We zijn min of meer in de buurt van het basiskamp dus we lopen gewoon door. 's Middags als het weer een beetje droger is lopen we (wederom bij gebrek aan een lift) richting Chimanimani (dorp). Gelukkig krijgen we vlak bij het eind van de onverharde weg (na 7 km) een lift tot aan de hostel. We zijn echt doodop, nat en koud, maar toch... HIKEN IS FUN! We hebben de afgelopen dagen flink wat fysieke en mentale grenzen verlegd en na een douche warmen we ons lekker op bij de openhaard.


We blijven nog een dag in Chimanimani hangen om wat te relaxen.
De volgende dag (4 januari) vertrekken we naar Mutare, de laatste plaats in Zimbabwe voor we naar Mozambique gaan.

Hierover meer in het volgende reisverslag.

Groetjes Denise & Jeroen.

*** Reisverslag 6 ***